hostyjo – hostia (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | hostyjo |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | hostyje |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | hostyji |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | hostyjo |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | hostyjōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | hostyji |
| Wołacz l. poj. Ty… | hostyjo |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | hostyje |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | hostyjōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | hostyjōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | hostyje |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | hostyjami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | hostyjach |
| Wołacz l. mn. Wy… | hostyje |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Tymu farorzowi tak sie rynce trzynsły, żech se padała, że ta hostyjo upuści.
PL: Temu księdzu tak się ręce trzęsły, że myślałam, że upuści tę hostię.
SI: Poświyncōno hostyjo może yno farorz chytać, a terozki tyż szafarze, co dzielōm Kōmōnijōm
PL: Poświęconą hostię może tylko ksiądz dotykać, a teraz także szafarze, którzy udzielają Komunii.