jŏr – wiosna (pol.); der Frühling (ger.); jaro (cz.); spring (eng.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | jŏr |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | jarzi |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | - |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | jŏr |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | - |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | - |
| Wołacz l. poj. Ty… | jŏr |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | - |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | - |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | - |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | - |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | - |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | - |
| Wołacz l. mn. Wy… | - |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | jary |
SI: Śniegi tajōm, jŏr idzie.
PL: Śniegi topnieją, wiosna idzie.
SI: Możno sie jako doczkōmy do tego jarzi.
PL: Może jakoś doczekamy do tej wiosny.