jynzyk – język (pol.)
Rodzaj | mnżyw. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | jynzyk |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | jynzyka |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | jynzykowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | jynzyk |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | jynzykym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | jynzyku |
Wołacz l. poj. Ty… | jynzyku |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | jynzyki |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | jynzykōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | jynzykōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | jynzyki |
Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | jynzykami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | jynzykach |
Wołacz l. mn. Wy… | jynzyki |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | jynzykowy |
POL: (1) narząd anatomiczny kręgowców w jamie gębowej; (2) system budowania wypowiedzi w procesie komunikacji interpersonalnej; (3) część buta pomiędzy nogą a sznurówkami.
Jak mosz tak gupie fulać, to lepszy sie ugryź w jnzyk.
Doczkej, bo mi sie jynzyk podwinōł, tōż niy ôbuja tego strzewika.
Godali my kożdy we swojim jynzyku, wiyncyj rynkami, jak gymbōm.