kartacz – szczotka do ubrań (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | kartacz |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kartacza |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kartaczowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | kartacz |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | kartaczym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | kartaczu |
| Wołacz l. poj. Ty… | kartaczu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | kartacze |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kartaczōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kartaczōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | kartacze |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | kartaczami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | kartaczach |
| Wołacz l. mn. Wy… | kartacze |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Sam mosz kartacz a ôpucuj se te galoty.
Stōj yno, to ci kartaczym tyn mantel ôpucuja.
Kaj żeś to tak ôpyrskoł te galoty? Ôpucuj se ich kartaczym.