klinik – kawałek, wycinek (pol.)
Rodzaj | mnżyw. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | klinik |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kliniku |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | klinikowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | klinik |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | klinikym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | kliniku |
Wołacz l. poj. Ty… | kliniku |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | kliniki |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | klinikōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | klinikōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | kliniki |
Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | klinikami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | klinikach |
Wołacz l. mn. Wy… | kliniki |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: trójkątny kawałek, wycinek z okrągłego tortu, babki kołocza.
SI: Pokryj ta zista ,a dej już po kliniku tym dzieckōm, aże sie im niy zachce.
PL: Pokrój tę babkę i daj już po kawałku tym dzieciom, żeby im się nie zachciało.
SI: Wezna se skosztować klinik tej dorty.
PL: Wezmę sobie spróbować wycinek tego tortu.
SI: Wejź se jeszcze klinik tego kołocza ze syrym.
PL: Weź sobie jeszcze kawałek tego kołacza z serem.