kłōnk – nać, natka (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | kłōnk |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kłōnka |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kłōnkowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | kłōnk |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | kłōnkym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | kłōnku |
| Wołacz l. poj. Ty… | kłōnku |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | kłōnki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kłōnkōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kłōnkōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | kłōnki |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | kłōnkami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | kłōnkach |
| Wołacz l. mn. Wy… | kłōnki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Piyrwej kłōnki z kartofli polyło sie na polu a we fojerze piykło sie kartofle.
Co to je za tabaka, dyć sam sōm same kłōnki.
Kłōnki we kartoflach uschły, tōż trza kopać.