kocur – kocur, samiec kota (pol.)
| Rodzaj | mżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | kocur |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kocura |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kocurowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | kocura |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | kocurym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | kocurze |
| Wołacz l. poj. Ty… | kocurze |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | kocury |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kocurōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kocurōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | kocury |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | kocurami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | kocurach |
| Wołacz l. mn. Wy… | kocury |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Wejź se koczka, bo kocury sie yno po wsi smykajōm.
PL: Weź sobie kotkę, ponieważ kocury się tylko po wsi wałęsają.
SI: Mōmy sam dwa kocury, tōż sie yno sztyjc gryzōm.
PL: Mamy tutaj dwa kocury, więc one się tylko ciągle gryzą.