kokot – kogut (pol.); der Hahn (ger.); kohout (cze.); kohút (svk.); rooster (eng.)
| Rodzaj | mżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | kokot |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kokota |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kokotowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | kokota |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | kokotym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | kokocie |
| Wołacz l. poj. Ty… | kokocie |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | kokoty |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kokotōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kokotōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | kokoty |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | kokotami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | kokotach |
| Wołacz l. mn. Wy… | kokoty |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | kokoci |
Trza zabić kokota na niedziela. Jedyn nōm styknie na zima.
Dej se pozōr, bo tyn kokot dziubie.
Tymu kokotowi trza ustrzignyć krzidło, co niy bydzie przefurgowoł bez płot.