komornik – lokator (pol.)
| Rodzaj | mos. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | kōmornik |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kōmornika |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kōmornikowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | kōmornika |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | kōmornikym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | kōmorniku |
| Wołacz l. poj. Ty… | kōmorniku |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | kōmorniki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kōmornikōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kōmornikōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | kōmornikōw |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | kōmornikami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | kōmornikach |
| Wołacz l. mn. Wy… | kōmorniki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: osoba wynajmująca u kogoś lokal, mieszkanie, pokōj. Przeważnie była to jakas „komōrka” w piwnicy, lub na poddaszu, stąd „komornik”
Do Mandrelōw zaś sie przikludziyli jacyś nowi kōmorniki.
Co to zaś sam mosz za kōmornika we chałupie?