kōń

kōń – koń (pol.)

Rodzajmżyw.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…kōń
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…kōnia
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…kōniowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…kōnia
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...kōniym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…kōniu
Wołacz l. poj. Ty…kōniu
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…kōnie
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…kōniōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…kōniōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…kōnie
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…kōniami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…kōniach
Wołacz l. mn. Wy…kōnie
Przimiotnik (jaki? czyj?)kōński
Rybnik

 

SI: Jutro trza jechać z kōniym do kowola, tōż musisz jechać zy mnōm.

PL: Jutro trzeba jechać z koniem do kowala, więć musisz jechać ze mną.

 

SI: Jo ci prziwieza kōniami te prochy, niy bydziesz tam z wōzkym jeździōł.

PL: Ja przywiozę ci końmi te nawozy, nie będziesz tam z wózkiem jeździł.

 

SI: Niy chodź ku tymu kōniowi, bo cie kopnie, abo ugryzie.

PL: Nie chodź do tego konia, bo cię kopnie, albo ugryzie.

 

Podej dalij…