kōnsek – kawałek (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | kōnsek |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kōnska |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kōnskowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | kōnsek |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | kōnskym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | kōnsku |
| Wołacz l. poj. Ty… | kōnsku |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | kōnski |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kōnskōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kōnskami |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | kōnski |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | kōnskami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | kōnskach |
| Wołacz l. mn. Wy… | kōnski |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Niy mōm takij dłōgij deski, tōż trza bydzie jōm poskłodać z dwōch kōnskōw.
Ôna miyszko sam we wsi, kōnsek ôd nas.
Sam mosz kōnsek wōsztu ku chlebie.