Kōnsztant – Konstanty, imię (pol.)
| Rodzaj | mos. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | Kōnsztant |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | Kōnsztanta |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | Kōnsztantowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | Kōnsztanta |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | Kōnsztantym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | Kōnsztancie |
| Wołacz l. poj. Ty… | Kōnsztancie |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | Kōnsztanty |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | Kōnsztantōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | Kōnsztantōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | Kōnsztantōw |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | Kōnsztantami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | Kōnsztantach |
| Wołacz l. mn. Wy… | Kōnsztanty |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | Kōnsztantōw |
Trefiōł żech dzisio Kōnsztanta we sklepie, a kozoł cie pozdrowić.
Wczora trefiyli my sie ze Kōnsztantym na grzibach.