kōnsztik

kōnsztik – sztuczka, ćwiczenie zręcznościowe (pol.)

Rodzajmnżyw.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…kōnsztik
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…kōnsztika
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…kōnsztikowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…kōnsztik
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...kōnsztikym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…kōnsztiku
Wołacz l. poj. Ty…kōnsztiku
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…kōnsztiki
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…kōnsztikōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…kōnsztikōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…kōnsztiki
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…kōnsztikami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…kōnsztikach
Wołacz l. mn. Wy…kōnsztiki
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

SI: Tyn synek poradzi robić taki kōnsztiki, Ôn poradzi bez cołki plac na rynkach przelyź.

PL: Ten chłopak potrafi robić takie sztuczki. On potrafi przejść przez całe podwórko na rękach.

 

SI: Cōż to wyprawiosz za kōnsztiki na tym gelyndrze. Dyć ślecisz.

PL: Co to wyczyniasz za sztuczki na tej poręczy. Przecież spadniesz.

 

SI: Te cyrkuśniki w tym cyrkusie taki kōnsztiki poradzōm robić.

PL: Ci cyrkowcy w tym cyrku takie sztuczki potrafią wyczyniać.

 

 

 

 

 

Podej dalij…