kopa – kopa, stóg (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | kopa |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kopy |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kopie |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | kopa |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | kopōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | kopie |
| Wołacz l. poj. Ty… | kopo |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | kopy |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kopōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kopōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | kopy |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | kopami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | kopach |
| Wołacz l. mn. Wy… | kopy |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: ‚duża” kopa, stōg siana, słomy, w odróżnieniu od „małej” kopki.
Dzisiej już te siano poskłodōmy do dwōch kopów.
Ale żeś poskłodoł kopa, hned wiynkszo, jak stodoła.
Bydymy kludzić te siano prosto z kopów.