kopka – kopka, stóg (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | kopka |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kopki |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kopce |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | kopka |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | kopkōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | kopce |
| Wołacz l. poj. Ty… | kopko |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | kopki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kopek; kopkōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kopkōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | kopki |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | kopkami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | kopkach |
| Wołacz l. mn. Wy… | kopki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: „mała” kopka siana, słomy, w odróżnieniu od „dużej” kopy
Trza te siano poskłodać do małych kopek, bo jeszcze je zielona mogło by zatynchnyć we wiynkszych.
Wejź te trzi kopki a rozciepej ich tam wyżyj na brzegu.
Poprzikrywōmy te kopki plałami, coby niy zmokły.