kosa – kosa (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | kosa |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kody |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kosie |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | kosa |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | kosōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | kosie |
| Wołacz l. poj. Ty… | koso |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | kozy |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kosōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kosōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | kosy |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | kosami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | kosach |
| Wołacz l. mn. Wy… | kosy |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Wejż se naklepej ta kosa, a niy siecz takōm tympōm.
PL: Weź naklep sobie tę kosę, a nie koś taką tępą.
SI: Dej pozōr z tōm kosōm, aż se kere dziecko niōm krziwdy niy zrobi.
PL: Uważaj z tą kosą, żeby jakieś dziecko nie zrobiło sobie nią krzywdy.
SI: Dzisiej dzieci ani kosy niy widziały na ôczy.
PL: Dzisiaj dzieci nawet kosy na oczy nie widziały.