kot – kot (pol.); кіт (ukr.)
| Rodzaj | mżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | kot |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kota |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kotowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | kota |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | kotym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | kocie |
| Wołacz l. poj. Ty… | kocie |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | koty |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kotōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kotōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | koty |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | kotami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | kotach |
| Wołacz l. mn. Wy… | koty |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | koci |
Trza wpuścić kota do pywnice, bo tam mysz czuja.
Kotu trza dać mlyka.
Żyjōm jak pies ze kotym.