kozani – kazanie (pol.)
| Rodzaj | n. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | kozani |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kozanio |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kozaniu |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | kozani |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | kozaniym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | kozaniu |
| Wołacz l. poj. Ty… | kozani |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | kozania |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kozań; kozaniōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kozaniōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | kozania |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | kozaniami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | kozaniach |
| Wołacz l. mn. Wy… | kozania |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Ó czym tam godoł dzisio farorz na kozaniu?
Kej farorz mo kozani, tōż godzina trza liczyć.
Kozani
Jedyn farorz, rybniczanin,
Dwie godziny mioł kozani,
Sztyjc ô gupotach,
Tōż niydziwota,
Że sōm w kōńcu usnōł na nim.