kufka – kubek, kufel (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | kufka |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kufki |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kufce |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | kufka |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | kufkōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | kufce |
| Wołacz l. poj. Ty… | kufko |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | kufki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kufek; kufkōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kufkōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | kufki |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | kufkami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | kufkach |
| Wołacz l. mn. Wy… | kufki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: szklany kubek z grubego szkła.
Chcesz te piwo we flaszce, abo we kufce?
Sam mosz kufka na te piwo.
Tam we byfyju mosz kufki.
Wejź se kufka, to ci dōm skosztować tego swojskigo wina.