kust – żywienie, pokarm (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | kust |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kustu |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kustowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | kust |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | kustym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | kuście |
| Wołacz l. poj. Ty… | kuście |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | kusty |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kustōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kustōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | kusty |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | kustami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | kustach |
| Wołacz l. mn. Wy… | kusty |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Kej niy chcesz dować nic do kustu, tōż jo ci warzić niy byda.
Kust je drogi, tōż musisz dać co do kustu.
Jo mu niy biera nic do kustu, bo ôn se szporuje na auto.