lauba

lauba – altana, weranda, ganek (pol.)

Rodzajż.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…lauba
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…lauby
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…laubie
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…lauba
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...laubōm
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…laubie
Wołacz l. poj. Ty…laubo
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…lauby
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…laubōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…laubōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…lauby
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…laubami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…laubach
Wołacz l. mn. Wy…lauby
Przimiotnik (jaki? czyj?)laubowy

 

Przidź na kawa, siednymy se na ławce pod laubōm a poklachōmy.

Bez lato najlepszy se siednyć we ciyniu w laubie.

 

Podej dalij…