leżyni – leżenie (pol.)
Rodzaj | n. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | leżyni |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | leżynio |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | leżyniu |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | leżyni |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | leżyniym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | leżyniu |
Wołacz l. poj. Ty… | leżyni |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | leżynia |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | leżyniōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | leżyniōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | leżynia |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | leżyniami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | leżyniach |
Wołacz l. mn. Wy… | leżynia |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Musza stować, bo ôd tego leżynio już mie we krziżu boli.
PL: Muszę wstawać, bo od tego leżenia już mnie kręgosłup boli.
SI: Tyn szeslōng je jakiś twardy do leżynio.
PL: Ta leżanka jest jakaś twarda do leżenia.
SI: Ty ani niy myśl ô leżyniu, bo zarozki jadymy do miasta do sklepu.
PL: Ty nawet nie myśl o leżeniu, bo zaraz jedziemy do miasta do sklepu.