merta – mirt (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | merta |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | merty |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | mercie |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | merta |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | mertōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | mercie |
| Wołacz l. poj. Ty… | merto |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | merty |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | mertōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | mertōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | merty |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | mertami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | mertach |
| Wołacz l. mn. Wy… | merty |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Niy mosz tam kaj na ôknie trocha merty, bo moja mi latoś uschła.
PL: Nie masz tam gdzieś na oknie trochę mirtu, bo mój mi usechł w tym roku.
SI: Kery to sam tak piyknie tōm mertōm ôbstrojōł?
PL: Kto to tutaj ustroił tak pięknie tym mirtem?
SI: Zofijka idzie do kōmōnije, tōż trza ji uplyś piykny wiōnek ze merty.
PL: Zosia idzie do komunii, więc trzeba jej upleść piękny wianek z mirtu.