mietła – miotła (pol.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | mietła |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | mietły |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | mietle |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | mietła |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | mietłōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | mietle |
Wołacz l. poj. Ty… | mietło |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | mietły |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | mietłōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | mietłōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | mietły |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | mietłami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | mietłach |
Wołacz l. mn. Wy… | mietły |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Weź mietła, a pozamiatej ta izba.
Kaj to zaś idziesz z tōm mietłōm?
Niy widzioł żeś kaj mietły, bo żech jōm kajś wraziyła, a niy poradza jōm znojś.