mietła

mietła – miotła (pol.)

Rodzajż.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…mietła
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…mietły
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…mietle
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…mietła
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...mietłōm
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…mietle
Wołacz l. poj. Ty…mietło
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…mietły
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…mietłōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…mietłōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…mietły
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…mietłami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…mietłach
Wołacz l. mn. Wy…mietły
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

Weź mietła, a pozamiatej ta izba.

Kaj to zaś idziesz z tōm mietłōm?

Niy widzioł żeś kaj mietły, bo żech jōm kajś wraziyła, a niy poradza jōm znojś.

 

Podej dalij…