miydź – miedź (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | miydź |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | miedzi |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | miedzi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | miydź |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | miedziōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | miedzi |
| Wołacz l. poj. Ty… | miedzio |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | miedzie |
| Dop. l. mn. (kogo? czwego?) Sam ni ma… | miedziōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | miedziōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | miedzie |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | miedziami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | miedziach |
| Wołacz l. mn. Wy… | miedzie |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | miedzianny |
Mōm sam trocha miedzi z kablōw, tōż trza to sprzedać.
Niy wyciepuj tych kabli, bo to je miydź.