moj – maj (pol.); der Mai (ger.); květen (cze.); May (eng.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | moj |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | moja |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | mojowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | moj |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | mojym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | moju |
| Wołacz l. poj. Ty… | moju |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | moje |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | mojōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | mojōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | moje |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | mojami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | mojach |
| Wołacz l. mn. Wy… | moje |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | mojowy |
We moju wybiyrōm sie na pōnć do Piekor.
Prziszoł moj, a na dworze dalij chłodno.
We moju chodzymy do kościoła na „majowe”.