mrowiec – mrówka (pol.); die Ameise (ger.); mravenec (cze.); ant (eng.); мураха (ukr.)
| Rodzaj | mżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | mrowiec |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | mrowca |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | mrowcowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | mrowca |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | mrowcym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | mrowcu |
| Wołacz l. poj. Ty… | mrowcu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | mrowce |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | mrowcōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | mrowcōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | mrowce; mrowcōw |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | mrowcami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | mrowcach |
| Wołacz l. mn. Wy… | mrowce |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Kaj to tam siodosz, dyć tam sōm mrowce.
Coś mie sam ugryzło w noga, mi sie zdo mrowiec.
Mrowce mi prziszły do kuchnie, bo cuker poczuły.