mularka – murarstwo (pol.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | mularka |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | mularki |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | mularce |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | mularka |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | mularkōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | mularce |
Wołacz l. poj. Ty… | mularko |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | - |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | - |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | - |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | - |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | - |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | - |
Wołacz l. mn. Wy | - |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: zawód, zajęcie murarza.
Z mularki bych niy wyżōł, tōż musioł żech iś na gruba.
Dej pozōr, co sie niy rozpijesz przi tej mularce.