nasz

nasz – nasz (pol.); unser (ger.)

zaimek	nasz
Mn. l. poj. r. m. (czyj?) Sam je...	nasz
Mn. l. poj. r. ż. (czyja?) Sam je...	nasza
Mn. l. poj. r. n. (czyji?) Sam je...	nasze
Mn. l. mn. r. mos. (czyji?) Sam sōm...	nasi; nasze
Mn. l. mn. r. nmos.(czyji?) Sam sōm...	nasze
Dop. l. poj. r. m. (czyjigo?) Sam ni ma...	naszego
Dop. l. poj. r. ż. (czyjij?) Sam ni ma...	naszej
Dop. l. poj. r. n. ( czyjigo?) Sam ni ma...	naszego
Dop. l. mn. r. mos. czyjich?) Sam ni ma...	naszych
Dop. l. mn. r. nmos. (czyjich?) Sam ni ma...	naszych
Cel. l. poj. r. m. (czyjimu?) Dziwuja sie...	naszymu
Cel. l. poj. r. ż. (czyjij?) Dziwuja sie...	naszej
Cel. l. poj. r. n. (czyjimu?) Dziwuja sie...	naszymu
Cel. l. mn. r. mos. (czyjim?) Dziwuja sie...	naszym
Cel. l. mn. r. nmos. (czyjim?) Dziwuja sie...	naszym
Bier. l. poj. r. mżyw. (czyjigo?) Widza...	naszego
Bier. l. poj. r. mnżyw. (czyj? Widza...	nasz
Bier. l. poj. r. ż. (czyja?) Widza..	nasza
Bier. l. poj. r. n. (czyji?) Widza...	nasze
Bier. l mn. r. mos. (czyjich?) Widza...	naszych
Bier. l. mn r. nmos. (czyji?) Widza...	nasze
Narz. l. poj. r. m. (czyjim?) Asza sie...	naszym
Narz. l. poj. r. ż. (czyjōm?) Asza sie...	naszōm
Narz. l. poj. r. n. (czyjim?) Asza sie...	naszym
Narz. l. mn. r. mos. (czyjimi?) Asza sie...	naszymi
Narz. l. mn. r. nmos. (czyjimi?) Asza sie...	naszymi
Msc. l. poj. r. m. (czyjim?) Je żech we...	naszym
Msc. l. poj. r. ż. (czyjiij?) Je żech we..	naszej
Msc. l. poj. r. n. (czyjim?) Je żech we...	naszym
Msc. l. mn. r. mos. (czyjich?) Je żech we...	naszych
Msc. l. mn. r. nmos. (czyjich?) Je żech we...	naszych
Wołacz. l. poj. r. m. Ty...	nasz
Wołacz. l. poj. r. ż. Ty...	nasza
Wołacz. l. poj. r. n. Ty...	nasze
Wołacz. l. mn. r. mos. Wy...	nasi; nasze
Wołacz. l. mn. r. nmos. Wy...	nasze
stop. wyższy przymiotn..	-
przysłówek (jak? jako?)	-

 

Niy widzioł żeś kaj lotać naszego psa?

Musisz to pedzieć naszej rechtorce.

Pudymy na szpacyr z naszōm starkōm.