niywiasta – synowa (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | niywiasta |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | niywiasty |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | niywiaście |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | niywiasta |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | niywiastōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | niywiaście |
| Wołacz l. poj. Ty… | niywiasto |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | niywiasty |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | niywiastōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | niywiastōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | niywiasty |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | niywiastami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | niywiastach |
| Wołacz l. mn. Wy… | niywiasty |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Niy miała żech czornej chustki, tōż musiała żech na wartko wziōnś ôd niywiasty.
Musza na niedziela szykować ôbiod, bo przichodzi synek z niywiastōm.
Musza iś, boch ôbiecala niywiaśnie dzieci bawić.