ôbiyli – zboże (pol.); die Getreide (ger.); obilí (cze.); grain (eng.)
| Rodzaj | n. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | ôbiyli |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | ôbiylo |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | ôbiylu |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | ôbiyli |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | ôbiylym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | ôbiylu |
| Wołacz l. poj. Ty… | ôbiyli |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | ôbiyla |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | ôbiylōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | ôbiylōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | ôbiyla |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | ôbiylami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | ôbiylach |
| Wołacz l. mn. Wy… | ôbiyla |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Nasuj tam kurōm trocha ôbiylo.
Naszrōtuj mi miech ôbiylo.
Myszy przegryzły miech z ôbiylym, a sie suje, trza tam kota puścić,