ôkolnik – słupek ogrodzenia (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | ôkolnik |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | ôkolnika |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | ôkolnikowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | ôkolnik |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | ôkolnikym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | ôkolniku |
| Wołacz l. poj. Ty… | ôkolniku |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | ôkolniki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | ôkolnikōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | ôkolnikōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | ôkolniki |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | ôkolnikami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | ôkolnikach |
| Wołacz l. mn. Wy… | ôkolniki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Dzisiej zalejymy ôkolniki a za pora dni rozciōngnymy siatka.
Było gładko, tōż auto ukełzło na drōdze a wjechało w ôkolnik.
Trza prziszwajsować uszy do tych ôkolnikōw, a potym poprzikryncōmy tam przynsła.