ôłōw – ołów (pol.)
Rodzaj | mnżyw. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | ôłōw |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | ôłowiu |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | ôłowiowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | ôłōw |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | ôłowiym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | ôłowiu |
Wołacz l. poj. Ty… | ôłowiu |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | ôłowie |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | ôłowiōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | ôłowiōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | ôłowie |
Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | ôłowiami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | ôłowiach |
Wołacz l. mn. Wy… | ôłowie |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | ôłowianny |
SI: Synki radzi bawiyli sie wojokami z ôłowiu.
PL: Chłopcy chętnie bawili się żołnierzykami z ołowiu.
SI: Musza se narobić brokōw z ôłowiu do luftbiksy.
PL: Muszę naprodukować sobie śrutu z ołowiu do wiatrówki.
SI: Niy bow sie ôłowiym, bo ôłōw szkodzi zdrowiu.
PL: Nie baw się ołowiem, bo ołów szkodzi zdrowiu.