ōma – babcia (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | ōma |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | ōmy |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | ōmie |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | ōma |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | ōmōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | ōmie |
| Wołacz l. poj. Ty… | ōmo |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | ōmy |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | ōmōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | ōmōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | ōmy |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | ōmami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | ōmach |
| Wołacz l. mn. Wy… | ōmy |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: częściej używane – starka.
Zaniyś te brele ōmie.