ôstuda – kłótnia, sprzeczka (pol.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | ôstuda |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | ôstudy |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | ôstudzie |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | ôstuda |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | ôstudōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | ôstudzie |
Wołacz l. poj. Ty… | ôstudo |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | ôstudy |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | ôstudōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | ôstudōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | ôstudy |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | ôstudami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | ôstudach |
Wołacz l. mn. Wy… | ôstudy |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Niy puś tej kozy sōmsiadowi do ćwikle, co zaś ôstudy niy narobisz.
Sōmsiadka prziszła se z ôstudōm, że ji chodzicie na zegroda na jabka na raps.
Ôna dycko narobi ôstudy, a z żodnym się niy dogodo.