paker – osiłek, siłacz (pol.)
| Rodzaj | mos. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | paker |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | pakra |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | pakrowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | pakra |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | pakrym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | pakrze |
| Wołacz l. poj. Ty… | pakrze |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | pakry |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | pakrōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | pakrōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | pakrōw |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | pakrami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | pakrach |
| Wołacz l. mn. Wy… | pakry |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Jak my zejrzeli, że na muzyka prziszło pora takich pakrōw, tōż my sie byli zarozki pokryli po kōntach.
Jo ciepoł wōngel takōm małōm łopatōm, a brat to je taki paker, że se wziōn hercōwa.
Taki paker, jak ty, to musi ciepać tymi miechami, choćby piyrzym.