panoczek – pan (pol.)
| Rodzaj | mos. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | panoczek |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | panoczka |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | panoczkowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | panoczka |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | panoczkym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | panoczku |
| Wołacz l. poj. Ty… | panoczku |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | panoczki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | panoczkōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | panoczkōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | panoczkōw |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | panoczkami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | panoczkach |
| Wołacz l. mn. Wy… | panoczki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Z tego Zigusia sie stoł taki panoczek, jak ta robota we biōrze dostoł, że sztyjc yno chodzi pod bindrym we ancugu.
Ta Gryjta se wziyna takigo panoczka z miasta, że ôna zegrōdka ryje, a ôn siedzi na ławce przed laubōm a kurzi fajfka.
Do tyjatru to same panoczki chodzōm, a niy taki chłop, jak jo.