pluco – płuco (pol.)
| Rodzaj | n. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | pluco |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | pluca |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | plucu |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | pluco |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | plucym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | plucu |
| Wołacz l. poj. Ty… | pluco |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | pluca |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | plucōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | plucōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | pluca |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | plucami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | plucach |
| Wołacz l. mn. Wy… | pluca |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Dochtōr wykrōł ji coś tam na plucach, tōż kozoł zrobić przeświytlyni.
Starzik dostali zapolynio plucōw, tōż wziyni ich do lazaretu.