pora – para, dwie sztuki (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | pora |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | pory |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | porze |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | pora |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | porōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | porze |
| Wołacz l. poj. Ty… | poro |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | pory |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | porōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | porōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | pory |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | porami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | porach |
| Wołacz l. mn. Wy… | pory |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: para, jako dwie sztuki, np. para butōw, para rękawiczek, skarpet, para oczu, para rąk
Dyć te fuzekle mosz niy do pory, czy ty tego niy widzisz?
Musi być jakiś weseli dzisiej, bo praje młodo pora jechała.
Jo mōm dwie pory strzewikōw, tōż te jedne mogōm sie suszyć, a puda w drugich.