prask – ścisk, tłok (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | prask |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | prasku |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | praskowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | prask |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | praskym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | prasku |
| Wołacz l. poj. Ty… | prasku |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | praski |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | praskōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | praskōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | praski |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | praskami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | praskach |
| Wołacz l. mn. Wy… | praski |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Wejź tgo synka na rynce, bo go sam zadepcōm w tym prasku.
Jo musza wylyź na dwōr, bo sie sam udusza w tym prasku.
Sam je taki prask, bo te ryby na świynta sōm ô piōntka łacniejsze, jak kaj indziyj.