prōnci

prōnci – wiklina (pol.)

Rodzajnmos.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…-
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…-
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…-
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…-
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...-
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…-
Wołacz l. poj. Ty…-
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…prōnci
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…prōncio
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…prōnciu
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…prōnci
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…prōnciym
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…prōnciu
Wołacz l. mn. Wy…prōnci
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

SI: Musza se narznyć trocha prōncio, a kery koszyk uplyś, co bydzie na bezrok na kartofle.

PL: Muszę sobie naciąć trochę wikliny, a wypleść jakiś koszyk, żeby był na przyszły rok na ziemniaki.

 

SI: Prziniyś mi trocha prōncio, to byda plōt koszyki, bo mie szłapy bolōm ôd łażynio.

PL: Przynieś mi trochę wikliny, to będę wyplatał koszyki, bo mnie nogi bolą od chodzenia.

 

SI: Ty sie tak niy chwol tym prōnciym, bo jeszcze kery Polok cie usłyszy.

PL: Ty się tak nie chwal tą wikliną, bo jeszcze któryś Polak cię usłyszy.

 

Podej dalij…