pukel – garb, plecy (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | pukel |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | pukla |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | puklowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | pukel |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | puklym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | puklu |
| Wołacz l. poj. Ty… | puklu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | pukle |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | puklōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | puklōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | pukle |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | puklami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | puklach |
| Wołacz l. mn. Wy… | pukle |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Jo żech zniōs te wszystki miechy z kartoflami na swojim puklu.
Ale mie pukel boli ôd tego noszynio miechōw z ôbiylym.