pultok – indyk (pol.); der Puter (ger.); krůta (cze.); turkey (eng.); Туреччина (ukr.)
Rodzaj | mżyw. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | pultok |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | pultoka |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | pultokowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | pultoka |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | pultokym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | pultoku |
Wołacz l. poj. Ty… | pultoku |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | pultoki |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | pultokōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | pultokōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | pultokōw |
Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | pultokami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | pultokach |
Wołacz l. mn. Wy… | pultoki |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Niy chodź ku pultokowi w czerwiōnym cwitrze.
Gōniyły mie pultoki, ledwa zdōnżōł żech uciyć.
Idź, zawrzij tego pultoka, bo już sie ćmi.