pysk – usta, twarz zwierzęcia (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | pysk |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | pyska |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | pyskowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | pysk |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | pyskym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | pysku |
| Wołacz l. poj. Ty… | pysku |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | pyski |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | pyskōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | pyskōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | pyski |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | pyskami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | pyskach |
| Wołacz l. mn. Wy… | pyski |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | pyskaty |
POL: (1) usta, twarz zwierzęcia, głównie ssaka; (2) twarz, usta człowieka pejoratywnie.
Dej pozōr, co niy dostaniesz po pysku.
Idź, umyj se tyn zmazany pysk.
Tyn baran mo pełny pysk żarcio a sztyjc beczy.