rabarber – rabarbar (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | rabarber |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | rabarberu |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | rabarberowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | rabarber |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | rabarberym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | rabarberze |
| Wołacz l. poj. Ty… | rabarberze |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | rabarbery |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | rabarberōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | rabarbrōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | rabarbery |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | rabarberami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | rabarberach |
| Wołacz l. mn. Wy… | rabarbery |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | rabarberowy |
SI: Prziniyś trocha rabarberu, uwarzymy kōmpotu.
PL: Przynieś trochę rabarbaru, ugotujemy kompotu.
SI: Upiykła żech zista z rabarberym.
PL: Upiekłam babkę z rabarbarem.
SI: Rabarber idzie jeś tyż na surowo, yno trocha gymbōm krziwi.
PL: Rabarbar można jeść także na surowo, tylko trochę ustami krzywi.