raubiyrz

raubiyrz – złodziej (pol.); Der Dieb (ger.); zloděj (cze.); thief (eng.)

Rodzajmos.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…raubiyrz
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…raubiyrza
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…raubiyrzowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…raubiyrza
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...raubiyrzym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…raubiyrzu
Wołacz l. poj. Ty…raubiyrzu
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…raubiyrze
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…raubiyrzōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…raubiyrzōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…raubiyrzōw
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…raubiyrzami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…raubiyrzach
Wołacz l. mn. Wy…raubiyrze
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

SI: Zankinej ta fōrtka na noc, bo wiysz, że sie sam roztomańte raubiyrze kryncōm.

PL: Zamykaj tę furtkę na noc, bo wiesz, że się tutaj różni złodzieje kręcą.

 

SI: Jak jo bych chyciōł takigo raubiyrza, to bych mu wszystki gnaty porachowoł.

PL: Gdybym ja złapał takiego złodzieja, to bym mu wszystkie gnaty policzył.

 

SI: Dej se pozōr na tym torgu, bo wiysz, że tam je pełno tych raubiyrzōw.

PL: Uważaj na tym targu, bo wiesz, że tam jest pełno tych złodziejów.

Podej dalij…