robotnik – pracownik, robotnik (pol.)
Rodzaj | mos. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | robotnik |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | robotnika |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | robotnikowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | robotnika |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | robotnikym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | robotniku |
Wołacz l. poj. Ty… | robotniku |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | robotniki |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | robotnikōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | robotnikōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | rbotnikōw |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | robotnikami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | robotnikach |
Wołacz l. mn. Wy… | robotniki |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Sami chałupy niy postawiymy, tōż trza najōnć robotnikōw.
PL: Sami domu nie zbudujemy, więc trzeba wynająć pracownikōw.
SI: Robotniki przidōm na siōdmo, tōż trza wczas stanyć.
PL: Robotnicy przyjdą na siódmą, więc trzeba wcześnie wstać.
SI: Z takimi robotnikami ze szynku, to ty daleko niy zōndziesz.
PL: Z takimi pracownikami z baru, to ty daleko nie zajdziesz.