Rufin – Rufin (pol,)
| Rodzaj | mos. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | Rufin |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | Rufina |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | Rufinowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | Rufina |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | Rufinym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | Rufinie |
| Wołacz l. poj. Ty… | Rufinie |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | Rufiny |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | Rufinōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | Rufinōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | Rufinōw |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza sie… | Rufinami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | Rufinach |
| Wołacz l. mn. Wy… | Rufiny |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: imię męskie Rufin. Lokalnie mogą występować różne skrōty iminia (np…), jak również jego inne odmiany.
SI: Zawołej Rufina a idźcie krowie trowy nasiyć.
PL: Zawołaj Rufina i idźcie krowie nakosić trawy.
SI: Jo se z tym Rufinym dziepiyro pogodōm, jak go trefia.
PL: Ja sobie dopiero z tym Rufinem porozmawiam, kiedy go spotkam.