rzyka – rzeka (pol.); der Fluss (ger.); řeka (cze.); river (eng.); Річка (ukr.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | rzyka |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | rzyki |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | rzyce |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | rzyka |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | rzykōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | rzyce |
Wołacz l. poj. Ty… | rzyko |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | rzyki |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | rzykōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | rzykōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | rzyki |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | rzykami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | rzykach |
Wołacz l. mn. Wy… | rzyki |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | rzyczny |
SI: We rzyce pływajōm nutry, tōż musi być czysto.
PL: W rzece pływają nutrie, więc musi być czysta.
SI: Bez Rybnik płynie rzyka Nacyna.
PL: Przez Rybnik przepływa rzeka Nacyna.
SI: Nad rzykōm porobiyli drōżki dlo kołōw.
PL: Nad rzeką zbudowano ścieżki rowerowe.