słōchatelnica

słōchatelnica – konfesjonał (pol.)

Rodzajż.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…słōchatelnica
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…słōchatelnice
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…słōchatelnicy
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…słōchatelnica
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...słōchatelnicōm
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…słōchatelnicy
Wołacz l. poj. Ty…słōchatelnico
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…słōchatelnice
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…słōchatelnicōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…słōchatelnicōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…słōchatelnice
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…słōchatelnicami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…słōchatelnicach
Wołacz l. mn. Wy…słōchatelnice
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

SI: Tam we słōchatelnicy siedzi farorz, tōż tam niy ida.

PL: Tam w konfesjonale siedzi proboszcz, więc tam nie idę.

 

SI: Raja do słōchatelnice je, choćby do masarza.

PL: Kolejka do konfesjonału jest, jak do rzeźnika.

 

 

Podej dalij…